Sposoby pobierania krwi u małych ssaków

Niezbędne materiały

Do pobierania krwi używa się standardowych igieł iniekcyjnych. Przeważnie używamy igieł o średnicy 0,8 mm. Aby zapobiec zatrzymywaniu się kwi w igle i jej krzepnięciu należy zdjąć plastikową nasadkę z igły. Można to zrobić zgniatając delikatnie peanem fragment z klejem. Należy uważać aby nie uszkodzić samej igły i nie zagiąć jej w żadnym miejscu.

Przy pomocy tak przygotowanej igły pobiera się krew bezpośrednio do probówek. Probówki używane przez nas w lecznicy mają pojemność 0,5 ml.

W przypadku pobierania krwi z żyły jarzmowej lub żyły głównej doczaszkowej używa się także gotowych zestawów - strzykawka insulinówka ze zdejmowaną igłą. Po pobraniu próbki należy delikatnie przelać krew ze strzykawki po odłączeniu igły do odpowiednich probówek.

Miejsca pobrania krwi

• Żyła odpiszczelowa - u większości gatunków ławo dostępna, stosunkowo dużych rozmiarów.

• Żyła odpromieniowa - łatwo dostępna i często wykorzystywana, przeważnie o prostym przebiegu. Z tego względu najczęściej używana do zakładania kateterów dożylnych.

• Żyła udowa - przeważnie służy do pobierania krwi u świnek morskich i szynszyli.

• Żyły ogonowe - dostępne po obu stronach ogona są dobrym miejscem pobrania krwi szczególnie u szczurów. Pobranie krwi jest łatwiejsze po wcześniejszym ogrzaniu ogona. Preferowanym miejscem wkłucia jest 1/3 bliższa ogona po stronie bocznej.

• Żyła brzeżna ucha - najlepiej nadaje się do pobierania krwi u królików. U innych gatunków ze względu na rozmiar małżowin usznych służy głównie do pobierania bardzo małych próbek krwi, np do badania poziomu glukozy we krwi.

• Żyła jarzmowa - nie jest zbyt często wykorzystywana do pobierania krwi, ze względu na większy stres dla zwierzęcia w porównaniu z innymi metodami. Dodatkowo przeważnie wymaga lekkiego znieczulenia zwierzęcia. jednak zdarzają się sytuacje w których jest to niezbędne. Z żyły jarzmowej jesteśmy w stanie uzyskać próbki dużej objętości.

• Żyła główna doczaszkowa - pobierając krew z żyły głównej doczaszkowej jesteśmy w stanie uzyskać próbki dużej objętości w krótkim okresie czasu. Pobranie krwi powinno odbyć się w sedacji ze względu na wielkość naczynia i brak możliwości ucisku w miejscu wkłucia w celu zapewnienia hemostazy. Metoda te jest szczególnie przydatna przy pobieraniu krwi od naszych najmniejszych pacjentów, zwierząt ze słabo widocznymi naczyniami obwodowymi, z niskim ciśnieniem krwi lub w ciężkim stanie klinicznym.

  Do pobierania krwi z żyły głównej doczaszkowej używamy strzykawek insulinówek ze zdejmowaną igłą.

  Zwierzę układa się na grzbiecie, z kończynami opuszczonymi wzdłuż klatki piersiowej. Igłę wprowadza się bocznie do rękojeści mostka i doczaszkowo od pierwszego żebra pod kątem 30-45º kierując się na przeciwległe biodro. Podczas wprowadzania igły odciągamy lekko tłok strzykawki, po pojawieniu się krwi pozostawiamy strzykawkę w tej pozycji aż do pobrania niezbędnej próbki krwi.

  Do stosowania tej metody niezbędna jest doświadczenie i dokładna znajomość anatomii.

W poniższej tabeli przedstawiono najczęstsze miejsca pobrania krwi w zależności od gatunku (na podstawie naszych doświadczeń).

Podsumowanie

Przy odrobinie wprawy jesteśmy w stanie pobrać krew od prawie każdego gatunku zwierzęcia. Większość małych ssaków dosyć dobrze znosi pobieranie krwi bez narkozy. Należy jednak starać się żeby stres z tym związany był jak najmniejszy dlatego tez ważne jest dosyć szybkie wykonanie całej procedury. Dzięki badaniom krwi jesteśmy w stanie dokładniej diagnozować i leczyć naszych pacjentów. W Ogonku standardem jest wykonywanie kontrolnych badań krwi przed każdym planowanym zabiegiem chirurgicznym.